Beloofd

Beloofd is ... beloofd. Ook al zit er bij mij soms bangelijk veel tijd tussen de belofte en de uitvoering, mijn geweten speelt altijd op... en zo wordt elke belofte uiteindelijk ingelost.

Ergens in januari zag ik op Facebook dit:


De eerste vijf personen die op deze status reageren, krijgen van mij, ergens in de loop van dit jaar, een willekeurig presentje: mogelijk gebakken lekkers, een welgemeend persoonlijk briefje of kaartje, een creatief hebbedingetje. Zonder enige waarschuwing en wanneer ik er toevallig zin in heb.
Het addertje? Dezelfde vijf mensen moeten dit zelfde aanbod op hun muur zetten. Positieve energie rond laten vloeien daar worden we allemaal warmer van vanbinnen!" Positieve energie rond laten vloeien daar worden we allemaal warmer van vanbinnen!" Positieve energie rond laten vloeien daar worden we allemaal warmer van vanbinnen!" Positieve energie rond laten vloeien daar worden we allemaal warmer van vanbinnen!" Positieve energie rond laten vloeien daar worden we allemaal warmer van vanbinnen!"



Mijn enthousiaste ik sprong daar bovenop en zag dat enkele mensen haar volgden. Die mensen hebben dus nog steeds iets tegoed. Gelukkig is het nog steeds 2013!


Dit wordt het:

Schattige sleutelhangers. Klaar om nieuwe deuren te openen in 2014.

Buiten het Facebookgebeuren was hier iemand in huis die ook goed onthouden had dat ik ooit, ergens, in de loop van dit jaar zei "Tuurlijk krijgen jullie ook een tante hilde pop. Een mooie, met haar en kleertjes naar keuze!". Daar hang ik sinds die dag dus ook aan. En elke keer kwam er iets tussen... tot ik plots bedacht dat mijn dagen bijna geteld waren (lees 'het is al bijna december') en ik in actie schoot. Ze zijn nog kaal, maar al niet meer helemaal naakt. Binnenkort kunnen we ze echt dopen, die 'kleine Ella en kleine Luna'. 

En kunnen ze eindelijk samenspelen met 'kleine Fien'. Die al maaaanden bij haar poppenmama is. Alleen!

De poppenmama's zijn alledrie 12 jaar en zitten in het eerste middelbaar. En ik ben eigenlijk feitelijk zo dankbaar dat ik ze blij maak met een pop. Zo dankbaar dat ik beloof volgend jaar iets korter op de bal te spelen en niet alles tot op 't laatste nipperke te laten liggen. Beloofd!

Discofever

Donkere dagen ... dat betekent bij ons vooral 'verjaren'.

Onze oudste werd 12. Het is een cliché, maar jongens... gisteren lag ik nog te zweten in het kraambed.
Met één sok binnenstebuiten aan mijn voet vroeg ik 'En, is het nu een meisje?'. Ondertussen is dat meisje groot genoeg om een hele dag in de badkamer te staan en met haar beste vriendin krultanggewijs krollen te draaien. Om glitteroutfits te passen, schoenen goud te spuiten en dancemoves te oefenen. U hoort het komen... we hielden een discofuif.

Vorig jaar kozen de dames voor een duo-feest in thema, nl. Halloween. Ik Pintereste me suf en verzorgde de bewuste feestavond. Een volledig buffet met afgehakte vingers, guacomolobrakende pompoenen, oogballen en opengespatte hersenpannen*. Kortom, geslaagd!

Deze keer moest er gedanst worden. Het eten was ondergeschikt aan DJ en aankleding. We sleepten discobollen aan en voorzagen ons van een Dame Ednabrillen. Kwestie van een beetje op te gaan in 'the crowd'.

 

 

disco-hapjes

 

disco-berichtjesboom, met daarnaast een pot te grote en te roze bubbelgums

 

 

 

disco-hoofd

 

discomama

 

discobamba

 

Een knalfuif van 19 tot 22u, op cola en sprite dat gaat dus prima.

Als de sfeer maar juist zit en de harten maar groot zijn.

 

 

 Discotieners anno 2013. Dat is de max!

 

*Aangezien het een duo-feest was, werd het 'werk' gedeeld. Maw, een dagje gedeelde smart met de topmoeder van dé vriendin. Volgend jaar héél graag opnieuw.