Van het cadeautje dat ik stiekem niet wil afgeven....

11 december 2013 redde Barbie de wereld heel even in mijn gedachten. Ondertussen ben ik een jaar verder en zijn er eerlijk gezegd nog niet veel grote 'no-waste' stappen vooruit gezet in dit huishouden. Er is vooral veel minder geblogd merk ik. Tijd om deze twee aandachtspunten samen te brengen in een afvalvrije blogpost!

Keukenrol anno 2015!

31 december vandaag. Vanavond feest. Met vrienden. Heerlijk vooruitzicht. Naast eten, drinken en zoenen zullen we ook cadeautjes aan elkaar geven. Mijn pakjesslachtoffer houdt zich nogal bezig menens met afvalarme alternatieven zoeken voor dagelijkse dingen. Ze doet dat geweldig goed. Ze legt het ook goed uit op haar eigen blog. Inspiratie en eerlijke bevindingen troef!

Het lijkt me logisch dat ik meega in haar verhaal en mijn steentje bijdraag. Een Pinterestje dat al lang stond te wachten voor mezelf, werd een geschenk voor haar en haar kroost. Met plezier gemaakt. Zoveel plezier dat ik het niet meer wil afgeven. 't Is zo mooi en super praktisch... Zeker dat er snel een tweede versie zal volgen voor mezelf!

Pinterest gaf me zoals gezegd het idee. Tilda stofjes die ik ooit kocht werden de basis. Een patroon is er niet echt. De Kamsnaps kocht ik bij Bobby Sewing in Mortsel.

Re-Usable Kichen Towels aka herbruikbaar keukenpapier

 

De rol werd op een oude pureestamper van mijn schoonoma zaliger gedraaid. Ideaal!

Ik las ergens op een 'how-to' blog dat het beter was om de hoekjes extra te verstevigen. 

Zo gezegd, zo gedaan.

Keukenrol anno 2015!

Groot doel voor ieniemienie babies

Enkele weekends geleden nodigde mijn lieve vriendin me uit om samen met haar een uurtje te gaan naaien voor 't goede doel. Een schitterend doel zo bleek. Heilzaam en hartverwarmend voor alle partijen! vzw Berrefonds is er eentje om U tegen te zeggen.

Ik vond het dan ook fijn deel te mogen uitmaken van de naaimarathon en hoop dat ik snel weer tijd vind om ieniemienie hemdjes te kunnen maken. Voor ieniemienie babies die voor altijd dicht bij ons zijn.

Lätzchen

Kleine neefjes mogen kwijlen. Kleine duitse neefjes nog wat meer zelfs. Omdat ze zo schattig zijn met hun Lätzchen. Daarom maakte ik er zelf ook (buffmodelletjes). Hopelijk vallen de poezen in de smaak.

Zo niet, dan heeft hij geluk. Want de volgende lading jersey ligt klaar. Mét Kamsnaps. Een nieuw avontuur!

De ingrediënten van de laatste foto komen van Bobby Sewing in Mortsel. Een goed verscholen pareltje!

Poppenpost

Ik kreeg gisteren poppenpost van twee poppenmoeders. Nu de lente er aan komt, hebben ook poppen zin in een nieuwe garderobe. Mijn zonnige zondagnamiddag werd dan ook goed besteed.

Morgen gaat alles op de post. Zo kunnen die poppenkinderen deze week genieten van al dat moois.
Want ja, zelfs van dichtbij mag het deze keer gezien worden.

De patronen zijn natuurlijk van tante hilde.

Het blijft heerlijk om uit dat boek te werken.

 

 

In actie

Zondag is rustdag. Ik weet het. Maar rusten mét activiteitjes is zoveel leuker. Ik voerde er dit weekend twee uit. Twee Pinterestjes die al even op het lijstje stonden. Voor de lol. Eén voor mezelf én één voor iemand anders (bijna Kestmis. Ge weet wel, dat feest met die briefjes en lijstjes en verlangens). Tenminste als het goed afloopt. Anders is het voor de vuilbak. Kortom, 't is altijd voor iets of voor iemand en ik heb me geamuseerd met testen.

De sloffen verdien nog wat afwerking maar zijn héél warm en gezellig.
Het cadeautje moet ook nog wat afgewerkt worden. Tot het een waardige afgever is.

Nog drie cadeautjes te gaan; een gehaakte sjaal met puffstitch (gaat geweldig goed vooruit met haakpen nr 12), katoenen zakjes om plastic in de winkel te vermijden en nog eentje waarvoor ik Pinterest nog eens van links naar rechts en van boven naar onder moet doornemen. Er zijn erger dingen in 't leven!

Barbie redt de wereld

Vrouwen en vuilzakken buitenzetten... dat is zoals een man vragen om heu... neem nu .... ik ehm... allez, ja ge weet wel (met die nieuwe mannen, vindt ge begod nog niet meteen een goed voorbeeld.)

Maar dus, vrouwen en 'de grijze zak' dat is geen match. En laat dat nu schoon samenlopen met de nieuwe vrouwensport* 'hoe afval (plastic) vermijden'. Het net puilt uit van de tips and tricks. Je wordt rond de oren geslaan met recepten om zelf tandpasta te maken, afwasmiddel te brouwen en poetsmiddel te toveren. Koekjes koop je niet, maar bak je. De slager wordt vriendelijk verzocht het vlees meteen in een bokaal te doen. Je voelt je geweldig Middeleeuws én schuldig wanneer je er niet aan gedacht hebt je eigen recipiënten mee te brengen naar de winkel.  "Ocharme die zeeschilpadden", roepen mijn kinderen al wanneer ze iemand een zakje zien nemen.

Vorige week was het zover. Ik ging een level-up! Ik zou naar de Bio-planet gaan en zonder plastic weer buiten wandelen. Ik zou weigeren hun afval binnen te nemen. Neen! Neen! Ik wil het niet! Gewapend met zowat alles wat me handig leek, ging ik strijdvaardig op pad.

Eerste rek: pasta en rijst. Allemaal in plastic verpakt. Pasta kan je nog zelf maken. Maar rijst lijkt me lastiger. In mega-hoeveelheid bij de Chinees dan maar? Ik liet alles staan.
Tweede rek: het vlees. Ik haal fier mijn dozen boven en hoor de lieve mevrouw zeggen 'sorry, dat mogen we echt niet  doen. Voedselveiligheid.' Say what???? Zie mij hier staan met al mijn goede voornemens! Resultaat, biovlees in papier in maiszakje. Kan nog net, maar toch.
Derde rek: groenten en fruit, vers en los. Heerlijk om te verdelen over mijn dozen en bakken!

Aan de kassa: chaos. Maar dat vinden ze daar gelukkig niet erg bij Bio-planet. Ze zijn daar geweldig ZEN!
Maar ik vond het moeilijk. Er was in ieder geval nog héél veel groeimarge.

Wat ik miste waren katoen zakken. Voor brood, fruit, .... Ik maakt vanavond dus twee grotere exemplaren van een oude kussensloop die ik ooit in de Kringwinkel vond. Hij ligt er al jaren, omdat ik 'm nooit wou versnijden voor iets. Maar zie, nu is het moment. Barbie, komaan, red de wereld... je kan het!

Zelf je tassen maken? Ideetjes opdoen? *Sporten? Laat u gaan? 

Deze site geeft geweldig veel inspiratie! Bea Johnson is ook goed om u wakker te krijgen. En no-impact man Colin Beavan.  Oh, en de markt. Die maakt ook héél veel goed.

Zelf al iets geprobeerd? Ik ben zo benieuwd.

En ondertussen staat mijn pot azijn met pompelmoesschillen op de kast. Te wachten tot het badkamerkuismiddel wordt. Can't wait!

Beloofd

Beloofd is ... beloofd. Ook al zit er bij mij soms bangelijk veel tijd tussen de belofte en de uitvoering, mijn geweten speelt altijd op... en zo wordt elke belofte uiteindelijk ingelost.

Ergens in januari zag ik op Facebook dit:


De eerste vijf personen die op deze status reageren, krijgen van mij, ergens in de loop van dit jaar, een willekeurig presentje: mogelijk gebakken lekkers, een welgemeend persoonlijk briefje of kaartje, een creatief hebbedingetje. Zonder enige waarschuwing en wanneer ik er toevallig zin in heb.
Het addertje? Dezelfde vijf mensen moeten dit zelfde aanbod op hun muur zetten. Positieve energie rond laten vloeien daar worden we allemaal warmer van vanbinnen!" Positieve energie rond laten vloeien daar worden we allemaal warmer van vanbinnen!" Positieve energie rond laten vloeien daar worden we allemaal warmer van vanbinnen!" Positieve energie rond laten vloeien daar worden we allemaal warmer van vanbinnen!" Positieve energie rond laten vloeien daar worden we allemaal warmer van vanbinnen!"



Mijn enthousiaste ik sprong daar bovenop en zag dat enkele mensen haar volgden. Die mensen hebben dus nog steeds iets tegoed. Gelukkig is het nog steeds 2013!


Dit wordt het:

Schattige sleutelhangers. Klaar om nieuwe deuren te openen in 2014.

Buiten het Facebookgebeuren was hier iemand in huis die ook goed onthouden had dat ik ooit, ergens, in de loop van dit jaar zei "Tuurlijk krijgen jullie ook een tante hilde pop. Een mooie, met haar en kleertjes naar keuze!". Daar hang ik sinds die dag dus ook aan. En elke keer kwam er iets tussen... tot ik plots bedacht dat mijn dagen bijna geteld waren (lees 'het is al bijna december') en ik in actie schoot. Ze zijn nog kaal, maar al niet meer helemaal naakt. Binnenkort kunnen we ze echt dopen, die 'kleine Ella en kleine Luna'. 

En kunnen ze eindelijk samenspelen met 'kleine Fien'. Die al maaaanden bij haar poppenmama is. Alleen!

De poppenmama's zijn alledrie 12 jaar en zitten in het eerste middelbaar. En ik ben eigenlijk feitelijk zo dankbaar dat ik ze blij maak met een pop. Zo dankbaar dat ik beloof volgend jaar iets korter op de bal te spelen en niet alles tot op 't laatste nipperke te laten liggen. Beloofd!