Où j'étais reine...

Wij hadden dit weekend geen kinderen. Enfin, we hadden er wel, maar ze waren weg. Een schoner excuus om zelf uithuizig te zijn, bestaat niet.

We trokken naar de taalgrens. Waar men noch Nederlands, noch Frans praat. En als je écht rijk bent, komt daar nog een kletske Engels bij. Daar waar de bossen belachelijk groen zijn. De kunst precies goedkoop is en de huizen volgens mij bewoond worden door personages uit Hitchcockfilms. De brusselse rand... place to be!

Op het verlanglijstje van deze weekendkoningin:
- een fijne plek om te logeren.
- een museumpje.
- lekker eten.
- een sauna bezoek.
- een brocantemarkt.
- het vinden van een geo-cache.

Missie volbracht? 100% de koning te rijk.

Een fijne plek om te logeren
La Cabane. Zo schattig! Wat gewone stervelingen een tuinhuisje noemen, noemt een beetje zakenvrouw 'Le refuge du Pêcheur'. En omdat ik nooit zo'n schoon foto's kan trekken geef ik jullie gewoon de link. Als je eens verdwaalt ginder, bel dan Cécile!

Een museumpje
In La Hulpe ligt, goed verscholen, het kasteel van ... La Hulpe. En in dat kasteel huist het Folon-museum. Proper. Gezellig. Sympathiek. Aanrader. En gratis voor bezoekers met leerkrachtenkaart. Zwaar fan!

Een sauna bezoek
Na het museum en een wandeling door het park, hadden we wat warmte en luxe verdiend. Een spa-resort bracht soelaas. We sukkelden tussen wat anciens in een Afrikaanse opgietsessie en probeerde ons de rest van de namiddag waardig te gedragen (lees 'niet struikelen', 'geen ruimtes binnengaan waar je niet van weet wat er gebeurt', 'elegant stappen met gehuurde teenslippers', ...). Foto's nemen is daar niet toegelaten!

Lekker eten
Lekker eten is een must. Je moet toch eten, dus kan het beter lekker zijn. Er werd ons aangeraden naar Victorine te gaan. Alwaar ze, volgens KnackWeekend, heerlijke paling hebben. En waar de hoogblonde gastvrouw al zeker 70 jaar in de zaal staat en het menu nog spijskaart heet. Maar, waar je duidelijk beter even reserveert. Het werd Chinees bij Yim.

Een brocantemarkt
In Waterloo is het blijkbaar elke zondag mega-rommelmarkt. Ontdekking van ... wel, sinds lang! Veel, veel, heel veel rommel. Schone rommel! De tijd was beperkt, dus zijn we gedwongen binnenkort opnieuw het 'slachtoffer van Waterloo' te worden.

Het vinden van een geo-cache
't Is bijna een running gag. Ik die overal coördinaten van caches mee naartoe sleep, en de cache die nooit in 't programma past. Volgens mij reden of liepen we er dit weekend 25 keer over. Maar 't zal nog lang duren voor ik dat zal weten. N 50° 46.133 E 004° 28.733 is nog steeds een mysterie voor me.

Kleine ode om af te sluiten
En omdat ik ook zwaar fan ban van J. Brell, speelde ze dat speciaal voor mij op de terugweg op Studio Brussel. De Nederlandse versie van een ijzersterke Franstalige song.  Perfecte synthese van het weekend medunkt! Zakdoeken in de aanslag? Komtie!

Brel Jacques - Ne me quitte pas door  smileynoir

"Moi je t'offrirai des perles de pluie

Venues de pays où il ne pleut pas

Je creuserai la terre jusqu'après ma mort

Pour couvrir ton corps d'or et de lumière

Je ferai un domaine où l'amour sera roi

Où l'amour sera loi

Où tu seras reine"

Schat

Mijn schoon-oma is gestorven. Dat is niet leuk. Ze was heel oud, dus op zich was het niet echt abnormaal. Maar het is toch niet leuk. Ze wordt gemist. En haar grote huis moest worden leeg gemaakt. Dat is ook niet leuk, omdat het dan net is alsof je haar samen met het servies en de tinnen taloren in een doos stopt. Alsof je haar zomaar weggeeft aan het goede doel of erger nog, achterlaat op het containerpark. 

Haar dochters deden het grote werk. En vandaag mochten wij komen kijken of er nog spullen waren die wij wilden hebben. Gek genoeg waren de zaken die ik leuk vond, niet diegene die ze verwacht hadden dat we zouden meenemen, zoals de nieuwe blinkende vaas of broodrooster. 

Maar wel deze schatten:

Oude boeken met covers en titels die niets weggeven van de inhoud van het boek. Kleine doosjes in prachtige kleuren met typemachinelint. Een leeg flesje n°5 (omdat dat nu eenmaal een icoon is).

Een doos 'subito stijfsel' omdat ik daarmee moest lachen. Zeker in combinatie met die schoon madam op de doos ( a dirty mind is a joy forever!) én een flesje planten make-up ( say what???). 

Daarnaast een taartvorm met uitneembare bodem waarin duidelijk al menig gateau tot stand kwam, de oude aardappelmesjes én het slijpsteentje. Een broodmes, manchet-knopen met initialen van de opa, een oud doosje van vaseline én een houten puree stamper. Omdat het een grappig object is.

   

En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, ook nog 150 000 klosjes garen, lintjes en naaibenodigdheden, een draagbaar radiootje én een casette van Will Tura. Oh, en een heel oud kookboekvandenboerinnenbond, dat bol staat van de zelfgeschreven recepten die ertussen zitten.

Allemaal schatten die wij vanmiddag redden van de vuilbak. Allemaal spullen die jaren lang in schuiven en doosjes zaten bij een schat van een vrouw. We zullen ze koesteren.