Schat

Mijn schoon-oma is gestorven. Dat is niet leuk. Ze was heel oud, dus op zich was het niet echt abnormaal. Maar het is toch niet leuk. Ze wordt gemist. En haar grote huis moest worden leeg gemaakt. Dat is ook niet leuk, omdat het dan net is alsof je haar samen met het servies en de tinnen taloren in een doos stopt. Alsof je haar zomaar weggeeft aan het goede doel of erger nog, achterlaat op het containerpark. 

Haar dochters deden het grote werk. En vandaag mochten wij komen kijken of er nog spullen waren die wij wilden hebben. Gek genoeg waren de zaken die ik leuk vond, niet diegene die ze verwacht hadden dat we zouden meenemen, zoals de nieuwe blinkende vaas of broodrooster. 

Maar wel deze schatten:

Oude boeken met covers en titels die niets weggeven van de inhoud van het boek. Kleine doosjes in prachtige kleuren met typemachinelint. Een leeg flesje n°5 (omdat dat nu eenmaal een icoon is).

Een doos 'subito stijfsel' omdat ik daarmee moest lachen. Zeker in combinatie met die schoon madam op de doos ( a dirty mind is a joy forever!) én een flesje planten make-up ( say what???). 

Daarnaast een taartvorm met uitneembare bodem waarin duidelijk al menig gateau tot stand kwam, de oude aardappelmesjes én het slijpsteentje. Een broodmes, manchet-knopen met initialen van de opa, een oud doosje van vaseline én een houten puree stamper. Omdat het een grappig object is.

   

En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, ook nog 150 000 klosjes garen, lintjes en naaibenodigdheden, een draagbaar radiootje én een casette van Will Tura. Oh, en een heel oud kookboekvandenboerinnenbond, dat bol staat van de zelfgeschreven recepten die ertussen zitten.

Allemaal schatten die wij vanmiddag redden van de vuilbak. Allemaal spullen die jaren lang in schuiven en doosjes zaten bij een schat van een vrouw. We zullen ze koesteren.