Tea-torial nr.2 - de theemuts

Mijn collega vroeg me of ik haar een theemuts kon maken. Natuurlijk zei ik 'ja', waarna ik even nadacht, tijd vond en er aan begon. Ik laat u graag meegenieten. En mee mutsen maken. Want thee kan je niet genoeg drinken. Zo gezellig dat dat is! Komtie....

Stap 1 (meteen de lastigste want er is altijd zoveel keus!): kies en knip je stof. Meet je pot om te weten hoe hoog en breed je lappen moeten zijn. Voorzie ruime marges (want tussen de laagjes wordt je theemuts gevuld met thermische watten). Kies een buitenstof, een binnenstof, eventueel versiersels en voorzie de tussenlaag. Ik had niet echt een patroon, dus knipte een rechthoek met bovenaan afgeronde hoeken. 

 Stap 2: de versiering. In mijn geval bleef het sober. Maar als je lintjes ofzo wil aan de buitenkant, zet je die best op je buitenstof voor je iets anders doet. Ik hield het bij 't maken van een lus* voor bovenaan de muts. * lus: twee lange repen aan elkaar, keren, strijken, klaar.

Stap 3: naai zowel de binnenstof als de buitenstof (in mijn geval mét het oor en mijn label ertussen) aan elkaar. Laat bij de binnenstof een opening bovenaan! Daar gaan we straks alles doorproppen, dus maak dit niet té klein. Slechte kanten naar buiten en de onderkant openhouden. Zo krijg je eigenlijk twee zakken (waarvan eentje dus met een gat).

Stap 4: Zet alles aan elkaar. Draai de buitenstof met de goede kant naar buiten. Draai de binnenstof met de slechte kant naar buiten. Trek de binnenstof over de buitenstof en zorg dat de warmetelaag in je muts zit. Nu kan je de drie lagen aan elkaar naaien. 

Stap 5: de rechte (onder-) kanten zitten nu aan elkaar vast. Als je je muts nu rechtop zet zie je dus dit: een muts met de voering langs buiten en bovenaan een gat! Keer de hele boel om via dit genieuze gat en maak het dicht. Wie een omkeerbare muts wil, doet dit met de hand. Anders mag het van mij met het machien. 

Stap 6: werk je muts onderaan af met een 'topstich', dwz een stiksel op vb 0,5 cm  van de rand.

Stap 7: geniet van je prestatie. Personaliseer en geef aan de gelukkige met de woorden 'Alstublieft, voor u. Met liefde gemaakt en zorg dat ge uwe mond niet verbrandt'

Winkelplannen

Het is ons allemaal (en durf nu niet tegen te pruttelen) bekend: winkelfrustratie. Iedere week, of elke dag, sleep je jezelf naar de winkel. Of erger, je stuurt iemand anders met een lijstje waar je bijna evenveel tijd instopt als in het winkelavontuur zelf, om dan achteraf te merken dat je specifieker had moeten oplijsten. Want 'blikje maïs' is niet hetzelfde als 'kolfje maïs'. Het schept soms verwarring. Verwarring die je op je zuurverdiende weekenddagen kan missen als kiespijn.
Komt nog bij dat het niet leuk is, winkelen in een supermarkt. We willen het kleiner doen. Groener. Maar de wekelijkse markt heeft geen wasproducten of keukenrol. En met de groenten van de bioboer op woensdag kom ik geen hele week rond. Zeker niet wanneer je niet goed plant. Maar, hoezee, laat dat nu net ons goede voornemen zijn! Een goede planning. Voor een rustiger bestaan!

Weekendwinkelen zullen we proberen te clusteren om de twee weken. Bij voorkeur bij bioplanet. Bij voorkeur een systeem à la Collect and GO. Kortom snel, groen en efficiënt (zouden ze daar iemand hebben die het lijstje maakt?).

Weekwinkelen proberen we te organiseren aan de hand van een weekmenu en met dezelfde spirit als de snoep. 't Is te zeggen 'als er geen in huis is, kan je het niet opeten'. Dus, we kopen geen vlees, dan eten we er ook geen. Heeft de kok van dienst toch een klein vies goestingske, dan moet die maar zorgen dat het in huis is.

Morgen is het markt, dus ik lijst alvast een en ander op. Anders sta ik daar weer, met mijn goede voornemens maar zonder plan.

Wat ligt er thuis nog in de kast: Wortelen, mais (kolfjes dus), prei, knolselder, aardappel, ajuin, look, selder, 7 kerstomaatjes.

Voor vanavond: aardappelcurry van Mr. Meus. eventueel aangevuld met knolselder/linzen/hazelnootsla.
Voor morgen (dan ben ik dus naar de markt geweest!): als basis de prei/rodekool combi van Mevr. Jongesla. De rest laat ik aan de inspiratie van 't moment over.
Voor donderdag (wanneer we niet met 4 maar met 6 zijn): een lichte pasta met witte bonen.
Voor vrijdag: nog niet te veel plannen, want tegen dan zullen er veel ogen vragen om vlees vrees ik... Als dat niet zo is, ga ik voor de preignocci van mmezsazsa.

Voila, dat vind ik al schoon.

En duidelijk. Volgens mij een makkie om uit te voeren.
Nu alleen nog iemand vinden om die lijstjes te maken....

(aanvulling na, ruwweg een uurtje: toen ik vanavond thuiskwam stond er eten klaar. Dat kan ik enkel toejuichen natuurlijk...  Er was vanzelfsprekend geen rekening gehouden met mijn grootse plannen. Och ja, 't leven  is aan de flexibelen van geest).

Boekjeshuis

Vorig weekend waren we uitgenodigd bij vrienden. Vrienden met een huis uit de 'boekskes'. Echt. Zo af, dat geloof je niet! Er waren, buiten wijzelf en de eigenaars van het stulpje, nog andere vrienden. Die hebben ook allemaal een huis. Geen een er van is af. 

Toen we weer thuis waren, dacht ik ineens... eigenlijk hebben we allemaal een huis uit de boekjes. 't Is maar hoe ze dat op foto vastleggen. Want, ik kan me zo voorstellen dat er net naast die Elle Maison of VTWonen foto's een mand vol strijk staat. Leve de 'crop' functie op Fotoshop. Dus, daagde ik mezelf uit om die hoekjes in ons huis te vinden die, als je de was en de rommel niet meer ziet, meteen een gezellige boekskessfeer uitademen.

Ziehier het resultaat:

Dochter Stans is 8. Aan haar roze naaitafeltje, met fris buitenzicht, maakt ze kleine frutsels voor poppen en knuffels. De naaidoos van Froy & Dind vebergt naaibenodigdheden en lapjes stof.

 

De badkamer van de familie is een oase van rust en groen. Het gordijn van het raam dat uitkijkt over de lange tuin heeft een vrolijke grasprint. Mama Ellen maakte het jaren geleden speciaal op maat. Omdat de familie niet echt over groene vingers beschikt, kozen ze voor vrolijke plastic plantjes. Al 10 jaar lang zorgen ze voor een frisse kleur in deze open ruimte.

 

De vijf werkjes zijn van hand van de kinderen. Kindertekeningen van enkele jaren geleden in eenvoudige IKEA kaders, werpen een bundel kleur door de gang.

Deze papieren beeldjes gaan al zo'n 30 jaar mee. Ze zijn meegekomen uit het ouderlijke huis en sieren nu het gastentoilet.

Hier en daar vind je in deze woning kleine objecten die gemaakt werden door familie of vrienden. Deze twee hoofdjes werden gekleid tijdens een namiddagje vriendenbezoek. Het blauwe schilderij rechtsboven is van opa Frankrijk, de rode poes op de chauffage van mama Ellen. Op en rond de piano staan en hangen familiestukjes of spulletjes van de rommelmarkt.

 

 

 

 

 

Och ja... wat maakt een 'huis'? Niet hetgeen er in en op de kasten staat (en wat je na jaren niet meer opmerkt). Maar misschien wél wat je er beleeft en onthoudt. Zoals samen met je kinderen pastinaaksoep maken en een warm hart ontdekken in de kern.

Extraatjes

Soms denk ik echt 'dankuwel'.

Dankuwel voor dat gezin dat aan de tram stond te wachten. Een jong koppeltje, een papa met een zoontje van een jaar of drie aan de hand. De mama kijkt niet om. Het kindje springt en hangt aan de papa om gepakt te worden. Papa reageert nauwelijks. Nog meer gespring. Mijn hart begint er van af te zien. "Pak dat manneke toch op!" wil ik roepen. En net op dat moment lost het kind het vaderhand. En gaat de mama héél dicht bij de papa staan. Ze zoenen. Heel zacht. Heel dicht. En het kindje kruipt tussen de vier benen en knuffelt heerlijk mee. Een warme eenheid waar mijn vooroordelen vanaf glijden als ijs van een horentje in de zomer.
Dankuwel.

Dankuwel voor die twee tienerjongens gisteren in de bus. Stoer naast elkaar. In tieneruniform. Ze stappen uit en lopen de hele weg voor mij. Ik denk 'Tieners, wat zijn dat tegenwoordig? Met oortjes in, met brillen op, hun broek te laag en hun schoenen half uit. En zo afstandelijk.' Tot ze plots beginnen te spelen. Duwen en lachen langs de openbare weg. Als twee puppies. Aandoenlijk.
Dankuwel.

Dankuwel voor die man vanochtend die de stoep veegde. De hoge sneeuw weg. Zonder smos, een slee had er geen last van, maar ik kon makkelijker door. En toen ik 'dankuwel' zei, antwoordde hij met de allerwarmste stem 'graag gedaan!'.

Dankuwel!

Verjaardagspost

Vandaag verjaarde ik. De voorbije zoveel jaar heb ik daar precies een beetje aan moeten wennen. Tot ik vandaag op het punt ben gekomen dat ik er echt van kan genieten. Nergens een reden tot dagdepressie te bekennen. Zelfs dat lange grijze haar dat vanochtend zo nodig recht op mijn hoofd moest gaan staan, negeerde ik professioneel. Pas op, al vele jaren levert mijn omgeving me alle redenen om content te zijn. Menig verrassingsfeestje werd georganiseerd, waarvoor dank. Maar om een of andere reden ging het vandaag echt vanzelf.

De dag begon met een maandagochtendontbijt, dat voor de gelegenheid werd opgefleurd door kaarten van de dochters. 'kaarten' klinkt te weinig en dat is het ook. Het waren eigenlijk gepersonaliseerde boekjes met tekst én tekeningen. Héérlijk! 

Ik kreeg ook pannenkoeken vanochtend. Van mezelf, want ik had ze de avond voordien nog even snel gebakken. Pannenkoeken kan ik ALTIJD en OVERAL eten. Of had ik dat al eens gezegd?

Doorheen de dag hielp de technologie om de vele wensen in mijn mailbox of GSM te doen belanden. Ik kreeg zelfs een serenade én een echte postkaart. Van dezelfde persoon nog wel. Mijn lieve collega's kregen een doos koekjes voor bij de koffie en chocolat om eventuele zorgen te doen vergeten. En ik op mijn beurt kreeg een zalig zachte sjaal en van alles voor in mijn bad. Lekker lang geniet van.

En nu moet ik snel afsluiten en mij gaan uptutten. Want 'we' gaan uit. Mijn gezin en ik. Naar een plek waar ze 'Oostelse' keuken hebben. Omdat ze alle drie weten dat ik daar zot van ben. Geen van de drie is zelf fan. Dat noem ik nog eens echte liefde!

Cadeaus

Afgelopen pakjesperiode gaf ik (bijna uitsluitend) zelfgemaakte cadeautjes.

Mijn broer kreeg een snorrensjaal én een snorrenpin (die ruilde ik voor een sjaal met haar). Hij en zijn lief kregen ook poppen naar analogie van deze. Het werden twee mooie poppen die op hen leken, met andere woorden een extra lange en een extra dikke (niet dat mijn schoonzus dik is, maar ze is wel zwanger). Een beetje voorbarig kregen ze ook nog een derde, klein babypopje. Zo lief, al zeg ik het zelf.

Ze kregen ook een schort, met flock spatel. Zo tof, die flocktoestand! Ik maakte het model zodat het lint doorschuift onder de oksels. Op die manier kunnen ze de schort aanpassen in hoogte/lengte.

Ook de nichtjes kregen poppen. Maar ik heb er maar één op foto... de andere moest té snel gaan spelen.

Hun mama, mijn andere schoonzus, kreeg een wintertas. In wol, gevoerd en met rits. En parels om de boel 'op te leuken'. 

Ook mijn vriendinnen kregen een sjakosj. Zonder rits, wegens tijdsgebrek én pakjesmaakstress. Daar moeten we iets op vinden tegen volgend jaar. Het éne exemplaar kreeg een rockabilly look, de andere een iets bravere mét plaats voor de gazet. Het patroon is een beetje een mengeling van verschillende patronen die ik online vond. 

Mijn man kreeg een gestempeld bonnetje voor een uitje met mezelf. Ik hoop dat hij daar na 21 jaar 'wij' nog steeds blij mee is.

Voor mijn mama maakte ik naar jaarlijkse traditie een stoefboekagenda via deze mensen. Véél plaats voor foto's van ons en voldoende plaats om al haar afspraken in te schrijven. 

Mijn papa kreeg sokken. Niet zelfgemaakt, enkel zelfgekocht. Ik wil die mens niet aandoen dat hij met zelfgemaakte kousen van mij moet rondlopen. Aauw.  

Mijn kinderen kregen zoveel van andere mensen dat ik me inhield. Het viel zelfs niet op. Och, die krijgen elke dag warmte, liefde en genegenheid. En als ze braaf zijn ook een kast vol gewassen kleren, fruit en groenten. Wat wil je nu nog meer? 

Voor eenieder een schitterend jaar gewenst. Laat u maar eens goed gaan in 2013!!