Anton

Een  pessimist zou kunnen zeggen dat ik vanochtend drie ‘graalijke’ problemen had.

1.       Kind 2 had zodanige buikloop dat het weigerde de badkamer te verlaten

2.       Mijn man had zodanig ’t snot dat onze 325 zakdoeken allemaal op waren

3.       Ons internet lag plat

Ik moest dus gedwongen thuisblijven om voor mijn zieke kind zorgen én strijken én dat allemaal draadloos. Jama, in wat voor een wereld leven wij eigenlijk?!

De optimist zag een kans. “Geef nu dat kind de mogelijkheid om te doen waar ze al zolang om vraagt… "

Dus, legde we de stapel zakdoeken klaar, schroefden we de plank op de juiste hoogte en installeerden we ons in de knusse badkamer. Resultaat: kindje blij, opvoedingsquota van de dag gehaald, strijk gedaan!

Mama zijn is soms een fluitje van een cent.

Niet veel daarna bleek het zieke kind helemaal opgemonterd. Ze zag haar kans schoon. Hoe zou je zelf zijn? Een mama met tijd (lees 'zonder internet') een hele dag voor je alleen. Geen excuses meer om het maken van die lang gevraagde pop nog uit te stellen. Ik ging overstag en maakte Anton, een lief voor Marie (of was het Lisa?). In kostuum.

Enige tijd later rolden we de rode loper uit en smeten we met rijst.