Overprikkeld

Mannekes toch. Er zijn echt van die avonden dat je je niet moet afvragen waarom je een hoofdpijntje voelt opborrelen. Je weet het gewoon. De redenen liggen voor de hand.

Een dag uit het leven van... mezelf.

7u45: eerste acupunctuurbehandeling. Beetje spannend. En ook een beetje vroeg. Voor wie even niet kan volgen, er is sinds vorig jaar iets aan de knie.  Om kort te gaan, hij plooit niet meer. Zowat alle kaarten zijn ondertussen getrokken (chirurg, kine1, facia, kine2, voetreflex, eigen geloof en kunnen, ... ). Acupunctuur is zowat de laatste Joker in den boek. Enfin, ik lag daar en zag dat het goed was. 4 naalden in mijn been geprikt en veel uitleg later stond ik met een positief gevoel na een uur weer op straat. 

9u45: trein richting Mechelen. 6 voorstellingen in 't Engels van studenten architectuur over de toekomst van de site rond de nieuwe Dossin Kazerne. Een schoon project medunkt. Fijne ideeën van de jeugd. Moge het stadsbestuur de ballen hebben om er voor te gaan.

12u45: voorstellingen gedaan, stukje cake in de hand. 

12u46: telefoon van 't school. "Dochter gevallen tegen kruiwagen, ziekenwagen is onderweg. Man onbereikbaar." Ge moet weten, ik werk ongeveer naast de school. Nooit vallen ze. Maar uitgerekend nu, nu ik vastzit in Mechelen, natuurlijk wel. Ik bel ons plaatselijk The A-team (lees "vrienden zoals er niet veel rondlopen die dan toevallig ook nog vrij zijn vandaag!") die gelukkig -alsof het niks is- de boel overnemen en gezwind naar het ziekenhuis rijden alwaar ze ziekenwagen, directeur en kind opvangen.

Ondertussen cross ik (relatief in mijn toestand) door een snerpende koude naar het station en zie ik de trein aan mij voorbijgaan. Niemand in de buurt om tegen te vloeken, dus besluit ik me een warme plek te zoeken waar ik een uur (ja, een uur!) kan wachten. Dat lukt. Gelukkig.

14u03: trein terug naar het thuisfront. Te voet naar spoedafdeling, ondertussen wild SMS-end om op de hoogte te blijven van de situatie. Alles blijkt onder controle en ik ben er bijna. Ik scharrel de eerste de beste verpleger vast en vraag waar ze zijn. "meisje met hoofdwonde? neen, niet gezien" OEDADDE, niet gezien? Jawel, ze ligt hier. Ze is net door u terug aan elkaar gezet! Het kind blijkt in een ander ziekenhuis te zijn. Dat was de papa eventjes vergeten door te bellen. Oeps, kan gebeuren. 

14u45: terug door de kou te voet naar het werk. Om even tegen de collega's zeggen dat ik het opgeef voor vandaag. Mijn persoonlijke 'BA' komt me ophalen met haar A-team VAN. Het kind speelt met de smartphone en is helemaal afgeleid en opgelapt. Ik krijg nauwelijks een goeiendag. Goed teken.

En dan de rest van den avond. Samen gegeten, lange tafel heerlijks (vegetarisch allegaartje). Witte wijn en vrienden. Rust. En dan, als uitsmijter, de CD voorstelling van Jackobond in de Roma. Malse zetels en een bolleke Koninck. Zinneprikkelend.

Enfin, 't was een volle dag. Met naalden en prikkels in alle breedste zinnen van het woord.

En dan nu, niet voor gevoelige kijkers, de foto's. Het ziet er allemaal gruwelijk uit, maar 't kind fietst alweer vrolijk naar school!

voor

de 'tijdens' laat ik even weg....

na

Dagen met groenten 4

Dag vier ging vlotter dan dag 3. Dat kwam omdat ik mij had laten inspireren. Dat helpt. Dat kwam ook omdat ik mij-tussen het huiswerkchecken door- redelijk ontspannen voelde én omdat er wijn was.

De inspiratie kwam van verschillende bronnen. Het plan was om een echt recept te volgen. Maar ik had geen cash geld bij, dus kon ik niet naar de groentewinkel en moest ik noodgedwongen naar 't buurtgébéke. Alwaar ze me met de smile (ze zijn daar wel vriendelijk, dat moet gezegd) een aubergine uit Peru (*gr£pm%f*) verkochten. Enfin, ik moet daar voorzekers geen tekening bij maken. Geen vlees eten, maar u dan wel een in plastiek gedraaide aubergine uit Peru laten verkopen. Zucht.

Dag 4: foplasagna

In pot nr. 1:
-rode aardappels (god weet waarvan die komen!) in plakken en gestoomd. Niet gescheld. Dat vraagt tijd en dan vallen ze uit elkaar denk ik.

In pot nr. 2:
- gestoofd in goed wat boter en een guts olie: 1/2 groene paprika, halve witte selder, dé aubergine, véél look, véél peterselie, bakje kastanjechampions (ttz dat deel van het bakje dat nog niet rauw was weggemaaid door de kinderen), beetje zonnebloempitjes, half bakje maïs (cfr dag 3), citroensap & goed wat kruiden (peper, grof zout, paprika, cajun en kurkuma).
In een perfecte wereld was de groene paprika een gele geweest (minder bitter en schoner), de aubergine uit mijnen hof, de krulpeterselie plat en de zonnebloempitjes niet overjaars. Maar, ge kunt ni alles hebben hé!

In pot nr. 3: witte saus (aka den bechamel)
- eerst koude melk in de pot (de gewenste hoeveelheid saus), klont boter, lepel bloem, klot groentebouillon, peper, zout. Roeren tot het dikt, klaar. Geen gedoe met roux maken, sakkeren omdat ge te traag zijt, schrik hebben dat de boel zal aankoeken en dan met aangekoekte saus zitten. Neen, niks daarvan. Gewoon, perfecte saus!

Daarna maak je laagjes (zoals in een echte lasagne). Eerst een laagje saus, dan de aardappelschijfjes, laagje groenten, beetje saus (eventueel nog wat kruiderij), laagje aardappelen, laagje groenten én ... kaas.
In een perfecte wereld zou dat geitenkaas of feta zijn. Maar in onze wereld is dat zerolactose gemalen kaas want ons kinderen moeten zonodig allergisch zijn.

15 minuutjes in de oven op 200°C en dan nog even onder de grill.

En dan, dan komt het. Dan vragen ze 'mama, wat eten we vanavond?' En dan zeg je 'een ovenschotel.' 'En wat zit er in?' 'Euhm, 't is zoals lasagne. Maar dan zonder de lasagne, want 't zijn patatjes en geen rode saus'. En dan neem je de fles wijn en schenk je jezelf en je liefste snel een glas in. En nog voor de borden leeg zijn en jij al aan je tweede glas bent, hoor je de kritiek nog nauwelijks. Enkel die blije gezichten vallen je op.

En dat er nog zoveel over is? Dat is toch alleen maar super handig voor mijn lunchpakket van morgen?

Dagen met groenten 3

Dag drie ging vlotter dan dag 2. Want, ik moest niet koken. Ik zat lekker een Transitiegroep op te richten, met yogithee!

Ik kan u dus niet echt een recept geven. Enkel een verslag van wat ik 'denk' dat er rond 22u30 in mijn bord lag.

In 't kort:
- Groene soep.
- Rijst, mais (uit blik), tomaat (uit blik), ui, vegetarisch gehakt. Stevig gekruid. (ik kan ook wel iets gemist hebben want 't was eerlijk gezegd al op voor ik de kans had het te bestuderen).

Mijn man wordt zenuwachtig van 't idee zonder vlees te moeten koken. Maar, hij deed het toch. Voor mij. Misschien hoopt hij nu stiekem op saucissen en spek.

Ik moet hem teleurstellen. Alweer.

Want de volgende dagen gebruik ik ter inspiratie enkel dit:
http://www.ottolenghi.co.uk/recipes/mushrooms-with-cinnamon
http://www.ottolenghi.co.uk/recipes/shallot-potato-and-goat-cheese-tatin
http://www.guardian.co.uk/lifeandstyle/2010/oct/02/cauliflower-cake-recipe-yotam-ottolenghi

en dit:

http://www.evavzw.be/index.php?option=com_content&view=article&id=53:recepten&catid=57:culinair&Itemid=142
of
http://www.een.be/programmas/tags/list/dagelijkse-kost/vegetarisch

en 101 andere heerlijke recepten op 't net!

slurp

Dagen met groenten 2

Dag twee ging vlotter dan dag 1. Op het menu iets wat wij 'Oosters' noemen en een Oosterling waarschijnlijk eerder 'Westers'.

Dag 2: Oostwesters

op voorhand
lekkere rijst koken (zonder zout)
een wortel die je eerst in diagonale plakken snijdt en halfgaar stoomt (anders wacht je uuuuuren tot ze gaar zijn)
stukjes (plakjes van 1cm in vier) tempé gemarineerd in sojasaus

daarna in de wok
goed wat olie (mengeling van sesam-olijf-gewone olie)
de tempéblokjes (beetje uitgelekt) goed aanbakken/frituren
goed wat sesamzaadjes erbij
fijngesneden savooikool
de gestoomde wortelschijfjes
blikje kekererwten (uitgelekt en afgespoeld)
geweekte Wakamé (zeewier aka zwier) in stukjes*
gehakte cashewnoten
rijst er onder roeren
de rest van de sojasaus (marinade) met wat water over alles heen gieten
roeren en nog even laten garen en smaakmengen

serveren met restje van dag 1 (dat gepimpt werd met een kwak pitasaus)

*Wakamé is dus zeewier. Een zeegroente. Zo romantisch Oosters vind ik.... en de kinderen vinden het 'cool' (zie wat ik durf hé).

En zo wordt het gesorteerd. Romantisch hé? Ik zei het toch!

Dagen met groenten

Zonder vlees klinkt zo negatief. Wij gaan voor 40 dagen mét groenten. Twee dagen te laat vertrokken, dus twee dagen langer voor ons ;-)

Dag 1: luiesjarel ovenschotel

_ geroosterde groenten (paprika, courgette, look, ui, halfgekonfijte tomaat) grof gesneden, overgoten met olijfolie, grof zout, peper, oregano ongeveer 25min. in oven (200°C) onder een nat gemaakt boterhampapier.
_ aardappels (ongeschild) half, gestoomd er bij doen wanneer de groenten gaar zijn. Goed rommelen, eventueel nog wat extra kruiden (zacht paprikapoeder, chilli)
_ kaas er bovenop
_ onder de grill (10 minuutjes)

Lekker, maar zo snel verteerd.

_ boterhammen met choco

Doe ook mee op dagenzondervlees.be. Kom verleg uw lat nekeer!

Afkicken

We gaan wel vaker op vakantie. Ons gezin. Maar zelden met ons vier alleen. 't Is gewoon gezelliger als er iemand meegaat. Leuk voor de kinderen (die hebben dan elkaar om tegen te zeuren) en leuk voor ons (om dezelfde reden). Maar af en toe wagen we ons op glad ijs en doen we het. Een tripje 'en petit comité' plannen. Zoals onlangs dus.

Toegegeven de eerste nacht sliepen oma en opa nog bij ons. Dus waren we nog niet echt echt echt alleen. Valse start. 

Maar toen was het zover. 4 dagen wij. 4 dagen op den blet, zonder tv of wifi. 4 dagen afkicken van sociale media en sociaal contact tout court. Dat doet een mens deugd wordt gezegd. Maar ik heb er last van. Ik sla een beetje in paniek bij 't idee dat ik 'niets moet doen' of beter 'kan doen'. Want dat lijkt dan zo. Dat je niets kan. Wandelen en lezen is niet 'iets doen'. En ik ga ook geen dagen liggen koken of spelen met de kinderen. 't Is ook voor mij vakantie. 

Ge hoort het, 't is moeilijk soms.

Enfin, daar zaten we dus. De man vindt het heerlijk. Hij geniet van dikke boeken. Van lange wandelingen. Van naar 't buurtwinkeltje gaan en plaatselijke bieren testen. Hij kan het allemaal aan.

De kinderen kijken eerst een beetje verdwaasd. Alsof ze de handleiding kwijt zijn. 'Wat is hier het plan? Wat wordt er van ons verwacht? Komt er nog een animatieploeg (lees vrienden)? Of zijn we echt op onszelf en de playmobil aangewezen?' Ze stellen die vragen niet. Maar ik hoor ze. Ik hoor ze in de vorm van geruzie en ik zie ze in de vorm van zetelhangen.

Paniek zeg ik u. Paniek.

Maar dan volgt er een keerpunt. Een moment waarop we doorhebben dat we niet in een parallel Universum zijn, maar gewoon met ons vier op vakantie. En daarom gaan we er voor. We zijn hier nu toch.

We wandelen mee met de papa.

We passeren kapellekes op bekende fietsheuvels.

We ontdekken feestslingers op de grond.

We gunnen elkaar verwennerijen waar thuis nooit tijd voor is (lees ontbijt op bed voor die lieve Stans, die dat al zolang een keertje wou meemaken).

We gaan voor retro en maken brooddeegfiguren. (geen foto's van 't resultaat want het proces was belangrijker dan het product).

We temmen paarden.

We maken poppen en popjes en 1% van een iglo.

En we bezoeken schoon volk. Die weer blij was ons te zien. En wij haar!

Tja, het was serieus afkicken toen we weer thuis waren.

Transistors

Terwijl de madammen bezig zijn met hét boek, zet ik zelf mijn eerste stapjes in de beweging. 'Beweging' is wel het minste wat je er over kan zeggen. Transistie beweegt geweldig! Nieuwe mensen, nieuwe ideeën, nieuwe thee op tafel, nieuwe goesting... het is super om zien.

De voorlopige kerngroep kwam gisteren voor 't eerst samen. We genoten van mekaars enthousiasme en deelde meteen wat taken aan elkaar uit (zo gaat dat, de opgenomen engagementen vliegen je rond de oren op zo'n avond). Er wordt gezorgd voor de facebookpagina, gebouwd aan de website en ik zag de meest eetbare tuin op scherm ooit!

Dat belooft voor de toekomst! Zoveel positieve vibes op een hoopje,  kan niet misgaan. Nu nog een regenboogje en 't is allemaal perfect volgens mij!