Afkicken

We gaan wel vaker op vakantie. Ons gezin. Maar zelden met ons vier alleen. 't Is gewoon gezelliger als er iemand meegaat. Leuk voor de kinderen (die hebben dan elkaar om tegen te zeuren) en leuk voor ons (om dezelfde reden). Maar af en toe wagen we ons op glad ijs en doen we het. Een tripje 'en petit comité' plannen. Zoals onlangs dus.

Toegegeven de eerste nacht sliepen oma en opa nog bij ons. Dus waren we nog niet echt echt echt alleen. Valse start. 

Maar toen was het zover. 4 dagen wij. 4 dagen op den blet, zonder tv of wifi. 4 dagen afkicken van sociale media en sociaal contact tout court. Dat doet een mens deugd wordt gezegd. Maar ik heb er last van. Ik sla een beetje in paniek bij 't idee dat ik 'niets moet doen' of beter 'kan doen'. Want dat lijkt dan zo. Dat je niets kan. Wandelen en lezen is niet 'iets doen'. En ik ga ook geen dagen liggen koken of spelen met de kinderen. 't Is ook voor mij vakantie. 

Ge hoort het, 't is moeilijk soms.

Enfin, daar zaten we dus. De man vindt het heerlijk. Hij geniet van dikke boeken. Van lange wandelingen. Van naar 't buurtwinkeltje gaan en plaatselijke bieren testen. Hij kan het allemaal aan.

De kinderen kijken eerst een beetje verdwaasd. Alsof ze de handleiding kwijt zijn. 'Wat is hier het plan? Wat wordt er van ons verwacht? Komt er nog een animatieploeg (lees vrienden)? Of zijn we echt op onszelf en de playmobil aangewezen?' Ze stellen die vragen niet. Maar ik hoor ze. Ik hoor ze in de vorm van geruzie en ik zie ze in de vorm van zetelhangen.

Paniek zeg ik u. Paniek.

Maar dan volgt er een keerpunt. Een moment waarop we doorhebben dat we niet in een parallel Universum zijn, maar gewoon met ons vier op vakantie. En daarom gaan we er voor. We zijn hier nu toch.

We wandelen mee met de papa.

We passeren kapellekes op bekende fietsheuvels.

We ontdekken feestslingers op de grond.

We gunnen elkaar verwennerijen waar thuis nooit tijd voor is (lees ontbijt op bed voor die lieve Stans, die dat al zolang een keertje wou meemaken).

We gaan voor retro en maken brooddeegfiguren. (geen foto's van 't resultaat want het proces was belangrijker dan het product).

We temmen paarden.

We maken poppen en popjes en 1% van een iglo.

En we bezoeken schoon volk. Die weer blij was ons te zien. En wij haar!

Tja, het was serieus afkicken toen we weer thuis waren.