Verrassing

Oh, ik zou zoveel willen tonen. Maar dat kan niet. Anders is het geen verrassing meer... Wanneer alle pakjes uitgepakt zijn, toon ik ze. Nog even geduld dus. 

Wat ik wel al wil tonen, zijn deze sfeervolle kerstlichthouders. Of 'hoe pimp ik oude suikerbonenpostuurkes' in 1,2,3 ... Geen werk, veel effect! Ik ruilde ze uiteindelijk met Miss Pink voor 24 overheerlijke macarons! Zo heerlijk!

Crisis

't Is crisis. Ook bij ons. Daarom kopen we geen kasten voor we he-le-maal zeker zijn. En omdat we democratisch ingesteld zijn, willen we iedere goede ziel laten meebeslissen over wat dat dan is. 

Dus, plakte ik dit weekend een 'kast' in fluo washi-tape die ik vond bij deze smakelijke winkel. Iedereen die passeert, mag ze herplakken tot het goed is. En dan, als de crisis een beetje over is en we content zijn met het resultaat, bestellen we. Maar voorlopig doen we het dus met een papieren rek én plant (geweldig gemakkelijk in 't onderhoud!).

Verder vertaalt de crisis zich ook in snorrenland. ttz, blijkbaar zien mannen dat wel zitten zo'n snor. Of beter, zien de vrouwen van die mannen dat wel zitten. Maar niet helemaal voor echt. Ik help ze natuurlijk graag met mijn 'snorrencols'. Kwestie van hen even te laten denken dat ze echt Ruben Block zijn!

Man, de dag dat die zijne col komt bestellen, is het officieel gedaan met de crisis! Dan zijn alle problemen opgelost.

toet-orial nr.1 - de olifantknuffellap

Omdat ik er van overtuigd ben dat er nog zovéél andere kindjes met tetradoek/vodden rondlopen... deze toet-orial. De olifantknuffellap gemaakt van tetradoekstof. Toch net iets 'appetijtelijker'...


Stap 1: print het patroonblad. De olifant staat op een A4 pagina. Voorzie een redelijke naad, want de stof rafelt vre-se-lijk. Er moet dus ruim gestikt en gekartelrand worden.

Stap 2: knip 2 x de olifant en 4 x de oren. Voorzie ook een staartje (ik gebruikte de randjes van de stof, zie stap 7).

Nu liggen de patroondelen klaar. Voorzie een snede in het olifantenhoofd, waar de oren straks doorheen gaan.

Stap 3: stik eerst de oren. Neem een ruime marge (de voorziene naadwaarde) en zigzag daarna nog een keer helemaal rond.

Stap 4: draai de oren om en strijk ze even uit.

Stap 5: Stop de oren door de spleet van het olifantenhoofd. Flappers naar de goede kant van de stof, langste kant naar beneden.

Stap 6: stik de oren vast. Start en stop met stikken op 0,5 cm van de gleuf zodat de oren echt goed vastzitten. Knip het eventueel te veel aan stof langs de binnenkant weg (niet té kort tegen de kant natuurlijk).

Stap 7 : ik gebruikte voor de staart gewoon de al gestikte rand van de stof. Rafelt ook verschikkelijk, dus best een beetje breder knippen, randje omslaan en vaststikken. Zo heb je een smal reepje dat perfect als tuttenlusje kan dienen.

Stap 8: Stop de staart tussen de twee delen olifant en speld de olifant dicht (buiten een klein stukje, waar je 'm straks zal omdraaien). Op het patroon staat een kruisje.

Stap 9: Stik de olifant dicht (buiten dat klein stukje dus) en zigzag daarna helemaal.

Stap 10: Als je met de zigzagactie aan de slurf komt, stik er dan meteen een stukje elastiek tegen. Zo frommelt hij straks schattig op.

Stap 10: Keer je olifant om en sluit het gaatje. Strijk hem en topstitch je hele knuffellap.

Stap 11: maak er meteen nog een paar. Knuffellappen gaan al een keer in de was, het is een drama als er geen voorradig zijn en ... olifanten zijn nu eenmaal niet graag alleen!

Succes en laat me vooral weten hoe het ging!

K(l)iekjes

Ik vrees dat er geen Tony LD in mij schuilt. Foto's nemen van eten is niet mijne sterkste kant. Ik zal toch nekeer een cursuske moeten volgen. 

Eten maken van euhm... eten, wil dan wel weer eens lukken. 

Eerder deze week gingen we voor het concept 'veel werk voor weinig eten'. Een dag later voor 'weinig werk voor veel eten'. Ik toon u wat ik bedoel. 

Ten eerste maakte ik verse pompoenravioli. Ah ja, die machine moet hier renderen! Dus brouwde ik een vulling van geroosterde pompoen op deze manier en voegde daar nog gemalen hazelnoten, macademianoten en kruiderij aan toe. Lekker veel verse salie, peper en zout, smeuïg maken met veel boter en ... klaar! Dan het deeg maken, laten rusten en uitrollen met de machine. Daarna hoopjes knutselen en met zo'n dingeske de karteltjes rollen. De verse pasta's even in gezouten water en dan snel snel door een pan met opnieuw belachelijk veel boter en verse salie, peper en zout. (En dan alles nog nekeer opnieuw wegens te weinig deeg, te veel vulling en te veel honger). Ik zeg het, veel werk voor weinig eten.

Daarna was het een officiele 'kliekjesdag'. Ik maakte roze soep van restjes allerlei en zoute pannenkoeken. Een topper op woensdagmiddag als de kinderen blij gemutst edoch uitgehongerd van school komen. Ne pannekoek is altijd top, en ze zien in hun enthousiasme gewoon niet wat je er indraait. Altijd prijs, altijd gewonnen!  

De ingrediënten van de soep: een schepje bouillon in het water, het restje pompoenprut van de ravioli, twee seldersteeltjes, een rode biet, twee kastanjepaddenstoelen, een preivoet, twee broccolistelen, knolletje gember, look en een aardappel. Samen: een succes.

Alles ging in de pot, behalve de aardappel en de biet. Daarvan maakte ik blokjes die ik pas in de soep deed toen ze gemixt was en niets dus nog herkenbaar was. Het is woensdag en dan doen we dus geen balletjes in de soep. Voor die funfactor zorgde deze rood/witte dobbelsteentjes. Resultaat: roze soep met blokjes! 

O ja, naast spelen met eten, maakte ik ook nog snel wat cadeautjes. Een gepersonaliseerde body voor Marcel en twee badcapes voor een klein meisje. Nu ik er zo over nadenk, ook deze spullen kregen restjes allerlei te verwerken. Zo'n eindejaarsgevoel, dat doet een mens precies opruimen!

                                                        

Niksen

Het was verdacht rustig dit weekend. Ik herinner me zo'n weekends van toen ik zelf de leeftijd van mijn kinderen had. "Komt er niemand?" (op de toon van, "Gaat er iemand dood?"). 

Pre-kerstperiodes zijn daar volgens mij voor gekend. 't Is te koud om buiten te komen en te slecht weer om échte winterwandelingen te maken. Dus, bestellen we eten en doen we niks. 

Zoals: een beetje koken in een pas ontworpen mobiele keuken (kinderen die liever spelen met de verpakking dan met het eigenlijke cadeau hebben bij mij altijd een streep voor). 

Of een verloren hoekje pimpen in de keuken.

Of eindelijk die té coole kerstboomversiering bovenhalen. En de kinderen het 'stalleke' in orde laten brengen.

Pff, we waren er zelfs een beetje moe van. Al een chance dat we dat niet allemaal alleen moesten doen en de Chinees nog wel buiten wou! Maar 't zal toch niet voor elk weekend zijn, zo niksen. Volgende keer nodigen we gewoon weer volk uit. 

Kerstkool

De halve rode kool moest dringend op. Ik wende met dus tot het Universele net, op zoek naar een geschikt recept. De 30 kg appels 'van den boer' die in mijn garage staan, leken me een perfecte aanvulling dus ik zag geen graten in het verhaal. Tot bleek dat bij 9 van de 10 rode kool recepten op een of ander moment steevast het woord 'worst' stond. Het is donderdag. Dus geen vlees. We moeten sterk zijn.

De site van EVA, enkel vegetarisch. Wel recepten, maar nooit een maaltijd eigenlijk.

De blog van Dorien, veel lekkers, maar wederom, geen totaalpakketje.

Ik besloot de appels niet bij de kool te doen, maar ze te bakken als burgers. Klokhuis er uit dus en de dikke schijven appel wentelde ik in paneermeel met kaneel. Daarnaast kwamen aardappeltjes en de kool van Dorien, die me met haar pitten, rozijnen en feta wel exotisch genoeg leek om mijn eters te verwennen.

U hebt misschien gelezen dat gisteren de Goedheiligman een keukenmachine bracht. Geen dag te vroeg, want zo kon ik die kool in een mum van tijd verhakselen. Dacht ik. Dat installeren van de machine duurde allemaal véél langer dan gepland en we eindigden uiteindelijk met, euhm, koolmoes of 't scheelde niet veel. Blijven lachen en doordoen is de boodschap. Ik heb hier in dees keuken nog niet veel écht weten mislukken....

Goed, ik moet u niet vertellen dat het geen feest was gisterenavond. Echt niet. Het is mislukt. Big time.

Maar de kool was alvast in kerststemming! Twee schone sterren openbaarden zich aan mij al ware het Universum zelf ermee gemoeid.

Lieve Universum, kan je er volgende keer voor zorgen dat het gewoon lekker is? Danku!

Goedheilig

Wij zijn zo'n gezin waar hij zich aan de datum houdt. Niet enkele dagen vroeger omdat het dan toevallig weekend is, niet twee keer omdat mama en papa apart wonen. Gewoon op 6 december in één huis. Het wachten duurt dus onnoemelijk lang! En het zwijgen voor diegene die het al weten is soms bikkelhard. Maar vannacht was het dus zover. Hij kwam.

De oudste vroeg en kreeg een hoofdtelefoon. Dat past bij haar imago denk ik. En toegegeven, het is geweldig rustig met dat ding. Goede keuze dus!

De jongste vroeg een blender (aangevuld op de brief met een 'en je mag nog wat kiezen'). Wij hebben niet veel machinerie in onze keuken. Kloppen doen we nog artisanaal en deeg kneden beschouwen we als sport. Maar vanaf vandaag niet meer. Want, de Goedheiligman bracht een echte keukenmachine. Blender én nog wat meer. Plezier voor het hele gezin. Ik ben héél benieuw wat hier de komende dagen op het menu zal staan.
Het ontbijt was alvast zeer exotisch! Een overrijpe kiwi, een oude mandarijn, een half vergeten citroentje, een geblutste appel, letterkoekjes en twee lepels soya-yoghurt. Fruitschaal leeg, buikjes gevuld en alle gezichten blij. Meer moet dat niet zijn.

Gisteren gebeurde er nog iets geweldigs. De eerste echte sneeuw viel. Dat was meteen prijs. Zo'n dikke vlokken hadden we nog nooit gezien. Het was alsof er iemand allemaal poppenvulling naar beneden wierp. Man, dat zou goed zijn. Want, hier liggen nog een aantal 'lege' poppenlijven te wachten. Dat boek van Tante Hilde ziet er al niet meer uit. Nog heel even en ik kan het zonder denk ik. (Of dacht ik dat vorige keer ook al?). Hoe dan ook, de poppen kan ik nog niet tonen, want het zijn cadeautjes. Zo ben ik toch zelf ook een beetje 'goedheilig'.

Feestmaaltijd

"Wat wil je eten voor je verjaardag Stans?" "Mergpijpjes!" Het kind wordt 8.

De beenhouwer beloofde 8 mergpijpjes tegen dinsdagmiddag. Die ging ik te voet halen (ah, ja, geen fiets of auto die me helpen kan met mijn 75° knie). Met de hond. Door de regen. Alles voor de kinderen!



Ik vroeg me af hoe dat moest, mergpijpjes maken. Volgens de vorige generatie door bouillon te maken, volgens de beenhouwer door ze 20 minuten onder de grill te zetten. Ik speelde op zeker, ging voor plan A en maakte dus een grote pot heerlijke bouillon met véél groenten en de 8 stukken been.

Omdat we normaal in de week geen vlees meer eten, compenseerde  ik deze zonde met championnenrisotto uit 'Goed eten' (ik val in herhaling, ik weet het). Wat een héérlijke combi. Een waar feestmaal. Het kind was content!

Natuurlijk was ik niet de hele dag bezig het met het op toastjes smeren van dierlijk restafval. Ik maakte op bestelling ook nog een babybundel. "Doe maar iets Oililyachtigs met véél roos!"....  En ziedaar het resultaat. Met grove beginnersfout, want de stof is ondersteboven geknipt. Dju dju dju.

Enfin, de baby zal warm liggen. En eigenlijk, die stof is perfect, vanuit babyperspectief. Alles voor de kinderen hé!

Routine

Sinds enkele maanden ben ik ongevraagd thuis. De bedoeling eind juni was een vakantiedanspasje in Zuid-Frankrijk. Het verdict werd een knieoperatie. Het resultaat tot op heden? Een knie die niet meer plooit. Lollig is anders, maar het geeft wel een andere kijk op den dag. Zo had ik bijvoorbeeld nooit ofte nimmer kunnen voorspellen dat ik daar ooit enige routine in zou krijgen. Structuur en ik, wij zijn geen goede vrienden. Maar ziedaar, elke theorie is er om weerlegd te worden.

Op doktersvoorschrift maak ik dus dagelijks (na lang pc'en, ontbijten, rondtaffelen, badje nemen en andere ontspannende zaken) een ommetje in ons Fort. Op die manier ontdekte ik de hondenweide, alwaar menig hondenliefhebber op een bankje naar zijn dartelend eigendom kijkt en er commentaar op geeft (de gelijkenissen met elke modale speeltuin gevuld met jonge ouders en kroost zijn dan ook treffend). Het was spannend, die eerste keer. Spannend voor de hond, maar ook voor mij. Je moet 'aanvaard' worden op zo'n wei. En er zijn maar twee bankjes, waar de eigenaars samentroepen. Iedereen en alles besnuffelt elkaar. Mens en dier en vice versa. Een boeiend schouwspel voor iedereen die in communicatie geïnteresseerd is.

Ondertussen zijn we enkele dagen verder en mogen we al met een beperktere controle de wei op. Ondertussen weet ik ook dat er vaste plaatsen op het bankje zijn.

En zo groeit, gestaag maar zeker, toch een zekere routine in mijn dag. Wie had dat gedacht hé?

Verder zat het weekend redelijk vol. Donderdagavond maakte ik een tafel vol Indisch voor een volle tafel vrienden (met véél dank aan Jongesla voor het heerlijke boek).



















Vrijdag gingen we voor 't eerst in een half jaar nog een keer naar de cinema, alwaar mr. Bardem me nogmaals overtuigde van zijn geweldigheid (man, wat een man!). Zaterdag werd er gebakken en gebraden voor een jarige en kwam er voor de gelegenheid hoog bezoek met nog hoger nieuws! Zondag was dus een verdiende rustdag, waarop niet veel plat stro verlegd werd. Of toch, er werden nog wat tekeningen afgewerkt, want 't schijnt dat er deze week nog wel eens iemand langs zou kunnen komen.

En vanochtend sneeuwde het. Gelukkig dat ik madam haar 'pelsefrak' aandeed, toen ik ze zaterdag achterliet bij de Post.

't Is gebeurd

't Is gebeurd. Meer dan 100 miljoen blogs op het net en ik doe daar vanaf vandaag graag eentje bij. Omdat ik gisteren namelijk iemand een belofte deed. "Ellen, je begint aan dat boek, of je start een blog. Beloofd?" En toen zei ik "ja" en was het kalf verdronken. Want als je iets belooft, dan moet je het doen.

Dat boek leek me vanochtend, toen ik onze herfsttuin zag liggen, plots een brug te ver. Omdat ik er voor buiten moet. En buiten is het koud. Vandaar dus, de start van 'boontjes.be, de blog'. Ik ben nekeer benieuwd.

den hof in de herfst, beetje doods eigenlijk

Goed, de kinderen zijn buiten, de man is iets nuttigs gaan doen en ik zit lekker thuis, op sloffen. De overvolle keuken kan wachten en de hond ook. Ik zal dus maar beginnen met een lekker warm bad. Dat helpt misschien om wakker te worden. En wie weet wat gebeurt er dan allemaal voor creatiefs! U weze gewaarschuwd, vanaf vandaag hou ik u daar -willen of niet- van op de hoogte.