Routine

Sinds enkele maanden ben ik ongevraagd thuis. De bedoeling eind juni was een vakantiedanspasje in Zuid-Frankrijk. Het verdict werd een knieoperatie. Het resultaat tot op heden? Een knie die niet meer plooit. Lollig is anders, maar het geeft wel een andere kijk op den dag. Zo had ik bijvoorbeeld nooit ofte nimmer kunnen voorspellen dat ik daar ooit enige routine in zou krijgen. Structuur en ik, wij zijn geen goede vrienden. Maar ziedaar, elke theorie is er om weerlegd te worden.

Op doktersvoorschrift maak ik dus dagelijks (na lang pc'en, ontbijten, rondtaffelen, badje nemen en andere ontspannende zaken) een ommetje in ons Fort. Op die manier ontdekte ik de hondenweide, alwaar menig hondenliefhebber op een bankje naar zijn dartelend eigendom kijkt en er commentaar op geeft (de gelijkenissen met elke modale speeltuin gevuld met jonge ouders en kroost zijn dan ook treffend). Het was spannend, die eerste keer. Spannend voor de hond, maar ook voor mij. Je moet 'aanvaard' worden op zo'n wei. En er zijn maar twee bankjes, waar de eigenaars samentroepen. Iedereen en alles besnuffelt elkaar. Mens en dier en vice versa. Een boeiend schouwspel voor iedereen die in communicatie geïnteresseerd is.

Ondertussen zijn we enkele dagen verder en mogen we al met een beperktere controle de wei op. Ondertussen weet ik ook dat er vaste plaatsen op het bankje zijn.

En zo groeit, gestaag maar zeker, toch een zekere routine in mijn dag. Wie had dat gedacht hé?

Verder zat het weekend redelijk vol. Donderdagavond maakte ik een tafel vol Indisch voor een volle tafel vrienden (met véél dank aan Jongesla voor het heerlijke boek).



















Vrijdag gingen we voor 't eerst in een half jaar nog een keer naar de cinema, alwaar mr. Bardem me nogmaals overtuigde van zijn geweldigheid (man, wat een man!). Zaterdag werd er gebakken en gebraden voor een jarige en kwam er voor de gelegenheid hoog bezoek met nog hoger nieuws! Zondag was dus een verdiende rustdag, waarop niet veel plat stro verlegd werd. Of toch, er werden nog wat tekeningen afgewerkt, want 't schijnt dat er deze week nog wel eens iemand langs zou kunnen komen.

En vanochtend sneeuwde het. Gelukkig dat ik madam haar 'pelsefrak' aandeed, toen ik ze zaterdag achterliet bij de Post.