Ik vrees dat er geen Tony LD in mij schuilt. Foto's nemen van eten is niet mijne sterkste kant. Ik zal toch nekeer een cursuske moeten volgen.
Eten maken van euhm... eten, wil dan wel weer eens lukken.
Eerder deze week gingen we voor het concept 'veel werk voor weinig eten'. Een dag later voor 'weinig werk voor veel eten'. Ik toon u wat ik bedoel.
Ten eerste maakte ik verse pompoenravioli. Ah ja, die machine moet hier renderen! Dus brouwde ik een vulling van geroosterde pompoen op deze manier en voegde daar nog gemalen hazelnoten, macademianoten en kruiderij aan toe. Lekker veel verse salie, peper en zout, smeuïg maken met veel boter en ... klaar! Dan het deeg maken, laten rusten en uitrollen met de machine. Daarna hoopjes knutselen en met zo'n dingeske de karteltjes rollen. De verse pasta's even in gezouten water en dan snel snel door een pan met opnieuw belachelijk veel boter en verse salie, peper en zout. (En dan alles nog nekeer opnieuw wegens te weinig deeg, te veel vulling en te veel honger). Ik zeg het, veel werk voor weinig eten.
Daarna was het een officiele 'kliekjesdag'. Ik maakte roze soep van restjes allerlei en zoute pannenkoeken. Een topper op woensdagmiddag als de kinderen blij gemutst edoch uitgehongerd van school komen. Ne pannekoek is altijd top, en ze zien in hun enthousiasme gewoon niet wat je er indraait. Altijd prijs, altijd gewonnen!
De ingrediënten van de soep: een schepje bouillon in het water, het restje pompoenprut van de ravioli, twee seldersteeltjes, een rode biet, twee kastanjepaddenstoelen, een preivoet, twee broccolistelen, knolletje gember, look en een aardappel. Samen: een succes.
Alles ging in de pot, behalve de aardappel en de biet. Daarvan maakte ik blokjes die ik pas in de soep deed toen ze gemixt was en niets dus nog herkenbaar was. Het is woensdag en dan doen we dus geen balletjes in de soep. Voor die funfactor zorgde deze rood/witte dobbelsteentjes. Resultaat: roze soep met blokjes!
O ja, naast spelen met eten, maakte ik ook nog snel wat cadeautjes. Een gepersonaliseerde body voor Marcel en twee badcapes voor een klein meisje. Nu ik er zo over nadenk, ook deze spullen kregen restjes allerlei te verwerken. Zo'n eindejaarsgevoel, dat doet een mens precies opruimen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten